ساخت و مشخصه یابی نانو کامپوزیت داربست زیستی شیشه زیست فعال به روش ریخته گری انجمادی

امروزه به طور گسترده در داربست های مهندسی بافت از شیشه های زیست فعال برای ترمیم بافت استخوان و پیوند دندانی استفاده می شود. ساخت کامپوزیت شیشه زیستی و پلیمر زیست تخریب پذیر برای غلبه بر ضعف مکانیکی این مواد گزینه مناسبی است. در این تحقیق ابتدا شیشه زیست فعال به روش سل ژل تهیه شد و برای پیوند بهتر با ژلاتین این ذرات مورد اصلاح سطحی توسط عامل سیلانی قرار گرفت. کامپوزیت به روش ریخته گری انجمادی تهیه و از نظر مکانیکی و مورفولوژی بررسی گردید. نتایج نشان داد اصلاح سطحی ذرات علاوه بر پراکندگی بهتر باعث پیوند قویتری بین شیشه زیستی با زمینه ژلاتینی شده است. همچنین مشخص شد نرخ سرد کردن تاثیر مشخصی بر خواص مکانیکی و سایز حفرات داربست متخلخل زمینه ژلاتینی دارد که کنترل پارامترهای موثر بر آن می تواند استفاده از مواد سمی (مانند گلاتوآلدوئید که برای پیوند عرضی برای ژلاتین استفاده می شود) را کاهش دهد. همچنین بمنظور بررسی زیست فعالی کامپوزیت، نمونه هایی از آن در محلول شبیه سازی شده بدن غوطه ور داربست زیستی ساخته شده قبل و بعد از غوطه وری توسط آنالیزهای میکروسکپ الکترونی روبشی(sem)، طیف سنجی توزیع انرژی پرتو ایکس(edx)، طیف سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (ftir) و آزمون مکانیکی مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج حاکی از تشکیل و رشد هیدروکسی آپاتیت برروی سطح نمونه ها بود و لذا نتایج موید این است که داربست زیستی ساخته شده، برای ترمیم استخوان در مهندسی بافت مناسب هستند.